یادداشت های پراکنده
دنیا ، دست از مسابقه ی طناب کِشی با آدمکها بردار...مثل همیشه :تو بَرنده ای یادش بخیر... بچگی هایم را می گویم آن موقع ها صبح تا شب آدامس توی صورتم می ترکید کلی می خندیدم اما الان...حتی حوصله ی آدامس جویدن هم ندارم... اینجا قلب ِ من ساعت 27 ِ غصه و درد به وقت گرینویچ است... دست ِ راحتی به وجدان خوابیده تان بکشید ،حق کشی هیــــچ حد و اندازه ای ندارد...
Power By:
LoxBlog.Com |