یادداشت های پراکنده

 

سهم من و تو شیشه ی بخار گرفته ایی نیست که پشتش بایستیم و رویش قلب شکسته و اسم و اینجور چیزا بکشیم..


ادامه مطلب
نوشته شده در جمعه 23 دی 1390برچسب:,
توسط مژده| |

چشمهایم...

              ....

                 چشمهایش...

دیگر دوم شخصی وجود ندارد که بگویم چشمهایت...

                                                                      او رفت و برای همیشه غایب شد...

 

 

نوشته شده در جمعه 23 دی 1390برچسب:,
توسط مژده| |

چشم چشم دو ابرو...دماغ و دهان یه گردو....

.....

این شعرهای کودکانه را همه ی ما کم و بیش شنیده ایم...

 از آن چشم چشم دو ابروهای بچگی  چه آدم هایی درست شدند ...هیچکدام نه  مطابق میل ما هستند نه بچه ها...

نوشته شده در چهار شنبه 21 دی 1390برچسب:,
توسط مژده| |

 

 

 

 

 

ماهی حوض حیاتمان زیر 3 وجب بی احساسی یخ زده است !!

دلش برای روزهای توی تنگ ، تنگ شده که بچه ها دستشان را زیر چانه شان می گذاشتند و زل می زدند به ماهی...

 

نوشته شده در سه شنبه 20 دی 1390برچسب:,
توسط مژده| |

آن سایه  درختی که من زیرش بودم

آن بادی که وزید

چشمهایم بسته شد

نوازش دستانت را روی صورتم حس کردم

چه حس زیبایی بود...

چشمانم را باز کردم ،تو بر روی باد در رفتن بودی قاصدک...

 

نوشته شده در پنج شنبه 15 دی 1390برچسب:,
توسط king| |

                        ای مسیح نجات بخش ...

           

             برای سرزمین آبا و اجدادیمان دعا کن...

        

 

 

 

نوشته شده در یک شنبه 11 دی 1390برچسب:,
توسط مژده| |

                

                       عینک آفتابیمونو برداریم ،قبل از اینکه کمکمون کنه توی چاله بیفتیم...

نوشته شده در شنبه 10 دی 1390برچسب:,
توسط مژده| |

قلبکم غصه نخور...

آدم ها همه در شکستن تو استادند....

                                                   قلبکم غصه نخور

                                              انکار کردن حرفه ی آدم هاست... 

نوشته شده در پنج شنبه 8 دی 1390برچسب:,
توسط مژده| |

نباریدن باران را خیانت ابرها به آسمان ندانیم.

آسمان عاشق خدا شده است

 

 

نوشته شده در دو شنبه 5 دی 1390برچسب:,
توسط مژده| |

روزگاریست پشت چراغ قرمز عشق ایستاده ایم،پس کو چراغ سبز؟

      

نمی دانم چرا آنروز چتر نجاتم باز نشد و روی این کره ی خاکی افتادم...

       

مگر گذشته هایمان چه اشکالی دارند که مدام می خواهیم خط خطی شان کنیم...!

      

قایم باشک بازی مان کی تمام می شود؟من همه جا را دنبالت گشتم، پشت ابرها،زیر نور

ماه،حتی دنبال صدای جیر جیرک هم رفتم،اما... نبودی...

      

برف را گفته ام رد پاهایت را پر نکند،تنها دلخوشی ام شمردن رد پاهایت است...

 

نوشته شده در یک شنبه 4 دی 1390برچسب:,
توسط مژده| |

Power By: LoxBlog.Com