یادداشت های پراکنده
بوی قهوه ُ نسکافه ی توی کافه ،پنجره ی رو به خیابان سنگفرش شده،کافه چی دست به سینه ،همه را به هوس دو نفره بودن می اندازد.دو نفره هایی که گاهی نفر دوم اش هیچ تطابقی با ارزش های نفر اول ندارد اما... این روزها باید یک تابلوی "هیس ،سکوت لطفا " را دستمان بگیریم و کُل ِ شهر را دور بزنیم،تا همه بدانند از درون آشفته ایم.... مژده نوشت :آشفتگی شاخ ُ دم ندارد،همین که خودت میفهمی آشفته ای کافیست... نشتی گریه آدم بود یا حوا که سیل غم را جاری کرد؟ سیلی که که کل جهان را به گِل نشانده... گویندگان ماهری خواهیم بود ،اگر راست بگوییم...
Power By:
LoxBlog.Com |